- ابتدا اصل ۲۷ قانون اساسی را با یکدیگر مرور کنیم:
▪︎تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.
ناگفته پیداست که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ظرفیت های مناسبی برای تامین حقوق شهروندی و اجتماعی ما دارد که از جمله آن اصلی است که در بالا با یکدیگر مرور کردیم.
طبیعی است که با مرور این اصل، این سئوال اساسی به ذهن ما متبادر شود که چرا از این ظرفیت قانونی در برپایی تجمعات و اعتراض های مفید و مسالمت آمیز به خوبی استفاده نشده است؟
مثلا، اگر مردم به یک تصمیم دولت یا مجموعه ی حاکمیت اعتراض داشته باشند، چگونه می توانند اعتراض موثر خود را نشان دهند؟
چرا تاکنون ساز و کار مناسب و موثری برای برگزاری تجمعات و ابراز اعتراض های مردم، تشکل ها و تجمعات سیاسی که علی القاعده یک حق شهروندی و اجتماعی است، تمهید نشده است؟
شاید بتوان به این سئوال، این گونه پاسخ داد که بهره مندی از ظرفیت اصل ۲۷ قانون اساسی ابتدا نیازمند یک فهم مشترک و توافق راهبردی و اصولی میان مردم و حاکمیت است که متاسفانه تاکنون چنین تفاهمی ایجاد نشده است نهادهای تصمیم ساز از جمله مجلس شورای اسلامی نیز از طریق بررسی تصویب لوایح و طرح های مناسب و کارشناسی نتوانسته اند در ایجاد چنین فهم مشترکی، نقش آفرین باشند.
به راستی مگر نمی بینیم که عدم بهره گیری از ظرفیت های بالای قانون اساسی به خصوص در اصل صدرالاشاره، هر بار باعث شده تا اعتراض ها در کشور ما به اغتشاش تغییر ریل دهد و عده ای با سوء استفاده از اعتراض مسالمت آمیز مردم، خشونت بیافرینند و ملت را در تحقق خواسته های شان ناکام بگذارند!
🔹مگر مشاهده نکردیم که در واقعه ای که اخیرا در شهرستان ساوه رخ داد، چگونه یک تجمع- مانند سایر تجمعات مشابه در سال های اخیر – فورا به اغتشاش تبدیل شد و علیرغم تلاش های خوبی که برای کنترل اوضاع صورت گرفت اما صحنه های تلخی رقم خورد!
مگر آنچه در این واقعه رخ داد را به خوبی بررسی و تحلیل نکردیم و ندیدیم که جنس رفتارهای تجمع کنندگان تا چه حد عصبی، احساسی و رادیکال بود؟
امکان دارد بروز رفتارهای هیجانی از سوی این افراد ۱۵ تا ۲۹ ساله که اتوبوسی را به آتش کشیدند و با چاقو و سنگ ماموران حفظ نظم و امنیت را زخمی و راهی بیمارستان کردند برای خودشان یک واکنش طبیعی و توجیه پذیر باشد اما از منظر سایرین به خصوص از نگاه مجموعه ی نخبگانی جامعه، به هیچ وجه اعتراض تلقی نخواهد شد و حتی می تواند، جامعه را امنیتی کند و برای مدتی باب برپایی اعتراض های مسالمت آمیز را نیز ببندد.
به هر حال، امروز بیش از هر زمان دیگری به بهره گیری از ظرفیت بالای قانون اساسی به ویژه ظرفیت برخی از اصول مغفول مانده ی آن همچون اصل ۲۷ نیاز داریم چرا که نسل کنونی، نسلی مطالبه گر و پویاست و باید برای پاسخ دادن به سئوالات و برآورده ساختن نیازهای این نسل، برنامه داشت .
🔹 مدیر مسئول پیام ساوه آنلاین